Verhoog je trillingsfrequentie...?

Steeds meer mensen (ook zij die het niet beseffen) hebben last van de straling van Wifi, mobiele telefoons, Bluetooth en alle draadloze 'slimme' toepassingen die ons leven hebben 'verrijkt'. Klachten zoals hoofdpijn, hersenmist, slapeloosheid, duizeligheid, concentratiestoornissen, drukkend gevoel achter de ogen, pijn in nek en schouders, verwardheid, geheugenproblemen, een toename aan dementie, geconstateerd bij steeds jongere mensen, verwardheid etc. etc. De lijst is lang. Volgens onderzoek lijdt 60% van de bevolking aan chronische klachten. Alsof dat normaal is!

Als ik zeg dat ik stralingsgevoelig ben, krijg ik soms het ongevraagde advies om "mijn trillingsfrequentie te verhogen." Als je dan vraagt wat ze daar mee bedoelen, weten de meesten het niet precies, maar wees gerust: er zijn wijze mensen die er een training in geven, ook online te volgen.

Uit nieuwsgierigheid heb ik wat geld weggegooid om zo'n training te volgen. Wat houdt het in: o.a. geleide visualisaties, dat zijn meditaties waarin je je van alles voorstelt, zoals je lichtkracht vergroten, een ander vergeven, een krachtvoorwerp inschakelen, je lichaam zegenen en een besluit nemen om van angst naar liefde te gaan. Daarop bleek dat ik dat soort dingen al vele jaren onderdeel heb gemaakt van mijn levensstijl en dus inmiddels een heel "hoge trillingsfrequentie" moet hebben. Desondanks kan ik nog steeds niet tegen straling.

Overigens lijkt het me dat dan ook de bijen, insekten, vogels en de natuur maar beter hun "trillingsfrequentie" kunnen verhogen, want volgens heel veel onafhankelijk onderzoek gaan zij ook kapot van al die straling:

 

https://www.stralingbewust-go.nl/index.php/straling/effecten-op-de-natuur

 

 

Wat is karma eigenlijk?

Karma wordt de wet van oorzaak en gevolg genoemd. Dit houdt in dat alles wat je denkt, zegt of doet gevolgen heeft. Positief of negatief. Omdat onze gedachten altijd een mix zijn van positief en negatief geeft dit vaak verwarrende resultaten: ook een mix van positief en negatief. 

Geen schuld

Karma heeft niets te maken met schuld. Schuld is nooit aan de orde. Als je je down voelt en je hebt negatieve gedachten, ben je niet schuldig. Hooguit menselijk en dat zijn we allemaal. Omdat er veel wordt gedaan vanuit onbewustheid is er al helemaal geen sprake van schuld. Karma is ook niet je lot of je noodlot. Misschien kun je het wel vergelijken met een boemerang. Alles wat je "uitzendt" komt vroeg of laat bij je terug. 

Bewust worden

Dus is het zaak dat je je bewust wordt van wat je eigenlijk denkt, zegt en doet. Alles wat gedaan wordt vanuit een zuivere intentie, heeft een zuiver positief gevolg. Als je dus iets voor een ander doet met heimelijke bedoelingen, zal dit nooit positief karma opleveren.

Mooi streven

Alles wat je onbaatzuchtig voor een ander doet daarentegen.... En dat is een mooi streven, maar nooit omdat het moet of omdat het zo goed is voor je imago. Alleen wanneer je dat zelf vanuit je hart voelt en wilt. En die "ander", dat gaat niet alleen om mensen, maar ook om dieren en Moeder Aarde.

De Boeddha zegt dat schadelijk gedrag leidt tot lijden en heilzaam gedrag tot vreugde (in dit leven of toekomstige levens). Het is geen oordelend wezen dat dit "regelt", maar gewoon een natuurlijke wet van oorzaak en gevolg. Net zo neutraal als wanneer je trampoline springt onder een laag plafond en je hoofd stoot aan een balk.

Karma werkt door al je levens heen. In je volgende leven pluk je weer de vruchten van alles wat je in dit leven hebt gedaan. Net zolang tot je ontwaakt en uit deze illusie van geboorte en dood kunt stappen. Boeddhisten noemen dat Nirvana, het bereiken van de verlichting. Je hoeft dan niet meer onieuw te incarneren, tenzij je daar voor kiest om alle levende wezens te ondersteunen en bij te staan. Een edel streven!

 

 

Over het ego

Iedereen heeft een ego, we hebben dit nodig om onszelf als individu te kunnen ontwikkelen. Een ego zul je altijd hebben. Het ego wil van alles. Het wil gelijk hebben, het wil winnen, het wil bijzonder zijn, het wil belangrijk zijn, het hecht aan status en materieel bezit, het wordt boos, het gedraagt zich kleinzielig, het vindt dat je meer zus of zo moet zijn, het vindt misschien dat je spiritueler moet leven, het vindt dat het zichzelf moet overstijgen, het wil dit, het wil dat. Het ego projecteert ook oude, onverwerkte pijn op nieuwe situaties (zie het blog Projecties en Afweermechanismen onder het kopje Relaties).

Hoe je dit ego laat huis houden, is een keuze. Het vergt een hoop oefening en zelfkennis om je ego te laten voor wat het is. En al schreeuwt het moord en brand, toch te doen wat wijs en volwassen is. Het ego kan zichzelf niet overstijgen. Er moet iets in jezelf opstaan dat tegen je ego zegt: "Ik hoor wat je zegt en wilt, maar ik kies iets anders." Er is iets hogers in jezelf, een neutraal iets dat alles waarneemt en observeert.

Zelfkennis

Die waarnemer kan zich kenbaar maken als je je ego in kaart hebt gebracht. Volgens mij heeft Jezus ooit gezegd "Ken Uzelf." Zelfkennis is een groot goed, ook in de Boeddhistische leer.

Ik zie heel vaak hoe mensen zichzelf volslagen belachelijk maken doordat ze hun ego ongehinderd hun gang laten gaan. Hieronder volgen enkele voorbeelden uit het leven gegrepen.

Voorbeelden van ego in de praktijk

Talentenjachten

Kijk je ook wel eens naar talentenjachten, waar mensen auditie komen doen als zanger of danser? En dan worden afgewezen? Ik ga er even vanuit dat de afwijzing op een respectvolle manier gebeurt, ik heb het dus niet over Gordon. Het ego kan niet tegen afwijzing, dus daar kan het mis gaan. Het verschil tussen iemand die zijn ego onder controle heeft en iemand die dat niet heeft, gaat als volgt. De eerste verlaat gewoon het podium, of zegt iets in de trant van: "Bedankt voor de kritiek, bedankt dat ik auditie mocht doen, het was heel leerzaam."  De tweede wordt kwaad en begint tegen de jury te foeteren dat ze er geen f**** verstand van hebben en verdwijnt razend en tierend uit beeld. Het ego houdt niet van gezichtsverlies en wil dit voorkomen, maar in de manier waarop, maakt hij zich pas echt belachelijk. Hoe dom kan het ego zijn?

De boom

Een heel ander voorbeeld uit de praktijk. Laten we hem Berry noemen. Berry is een onverzorgd ogende man van achter in de 40. Zijn moeder zeurde onophoudelijk aan zijn kop, dus heeft hij een allergie opgelopen voor "zeurende wijven". Met zijn achtergrond en in zijn beleving is iedere vraag, verzoek, suggestie, opmerking -hoe redelijk ook- zonder onderscheid: "Gezeur". Op een onbewust niveau wordt steeds het gezeur van zijn moeder getriggerd. Maar omdat Berry niet doet aan zelfreflectie, heeft hij dit niet door. Bovendien heeft Berry een zeer stijfkoppig ego, dat koste wat het kost niet wil toegeven en nooit zal verliezen. Het ego ziet alles namelijk als een strijd met een winnaar en een verliezer. 

Zijn huis en tuin zijn flink verwaarloosd, want hij doet alleen aan onderhoud als het echt niet langer kan. Zijn buurvrouw regelt soms gezamenlijk onderhoud voor de buitenboel (een omgevallen schutting, verzakt tegelwerk, de beide garages, zij veegt al jaren hun gezamenlijke carport) en dan betaalt hij zijn deel, maar het is niet van harte. Want eigenlijk is het toch allemaal Gezeur.

Hij heeft één boom in zijn tuin. Na jaren is deze boom zo uit de kluiten gegroeid, dat het de tuin van de buurvrouw overschaduwt, zodat zij daar geen zon meer heeft. De buurvrouw vraagt Berry of hij zijn boom wil laten snoeien. 

Zo zou het kunnen gaan: Berry komt eens in de tuin kijken en ziet inderdaad dat zijn boom wel erg groot is geworden en alle zon wegneemt uit buurvrouws tuin. Hij kan zich voorstellen dat ze graag zon in haar tuin heeft. Hij zegt: "Natuurlijk is het geen probleem om die boom te laten snoeien. Geef me een paar weken, want ik heb het erg druk, maar ik zal het regelen." Opgelost.

Zo ging het echter in de praktijk: "Wat nou weer, dat wijf heeft ook áltijd wat te zeuren!" Zijn zeurende moeder wordt weer getriggerd, maar dat ontgaat hem. En tegen de buurvrouw zegt hij dat er wel ergere dingen zijn om je druk over te maken. Hij vertikt het ten enen male om er iets aan te doen. Want het ego zegt: "Ik zal niet toegeven, ze krijgt niets van me gedaan!" En zo ontaardt de kwestie in een conflict.

Hoe is dit opgelost? Berry wil dat de buurvrouw de helft van de kosten voor het snoeien van zijn boom betaalt, want tenslotte is zij degene die de boom wil laten snoeien, voor hem hoeft het niet. Buurvrouw vindt dit niet redelijk, want het is tenslotte zijn tuin, zijn onderhoudskosten. De kwestie loopt vast. Uiteindelijk doet buurvrouw een welwillend gebaar en stelt voor dat zij alle kosten zal betalen. Dat hoeft dan ook weer niet en ze komen overeen om ieder de helt van de kosten te betalen. Buurvrouw moet dan nog wel zelf een tuinbedrijf zoeken die de boom kan snoeien, want Berry doet dat niet.

Het verhaal gaat verder, want Berry wil later de boel rechtzetten, echter zonder opvallend te moeten terugkrabbelen. Dus als de gezamenlijke schutting omvalt bij een storm, en buurvrouw regelt een timmerman, biedt hij aan om iets meer dan de helft te betalen. Zo maakt hij het ongemerkt goed, zonder gezichtsverlies.

De psycholoog

Nog een voorbeeld uit de praktijk. Een vrouw van in de 80 gaat in therapie bij een psycholoog. Na enkele sessies merkt zij dat ze niets heeft aan de therapie en geeft aan deze te willen beeindigen. Een egoloze reactie zou zijn: "Jammer dat ik u niet verder heb kunnen helpen. Ik hoop dat u vindt wat u zoekt. In ieder geval wens ik u alle goeds." De reactie in werkelijkheid was: "Ik vraag me af waarom u eigenlijk hulp zoekt. U wilt helemaal niet geholpen worden! Al vanaf de eerste sessie was u totaal niet gemotiveerd."

Webwinkels

Het valt mij soms op hoe moeilijk het voor sommige webshops is om klantgericht te werken, omdat een te groot ego in de weg zit. Het lukt dan kennelijk niet om excuses aan te bieden, of om een fout toe te geven. Dan escaleert een klein probleempje onnodig tot een conflict. Ik begrijp dat klanten ook behoorlijk onredelijk en onbeleefd kunnen zijn, maar hoe moeilijk is het om meteen te zeggen: "Ik begrijp uw probleem, hierbij onze excuses, stuurt u het produkt retour, dan krijgt u het bedrag binnen 14 dagen teruggeboekt." Ook als een klant een onredelijke eis stelt, blijf beleefd, ga niet in discussie, en zelfs al heb je gelijk, laat het conflict niet escaleren, boek gewoon het geld terug. Op de lange termijn win je daar meer mee.
Ik had onlangs een dergelijk conflict, wat door de webshop heel gemakkelijk opgelost had kunnen worden door te zeggen: "Het spijt me dat u niet tevreden bent. Alhoewel wij geen geld terug geven vanwege de aard van het produkt, zal ik uit coulance het bedrag retour boeken. Nog een prettige dag verder. " In plaats daarvan vond deze verkoper het nodig om als een ongeleid projectiel uit zijn slof te schieten, zich te bedienen van manipulatieve technieken en ronduit onbeschoft te worden. Hij had blijkbaar liever een negatieve review en een klacht op Klachtenkompas dan een klein bedrag terug te boeken.

Op forums

Als iemand geen goede tegenargumenten heeft, maar toch niet wil inbinden en er van alles bij haalt wat nergens op slaat, dan weet je dat het ego in het spel is. Kijk maar op ieder willekeurig forum.

Waarom het ego zo doet

Wat is de reden voor het ego om zo tekeer te gaan? Aanvankelijk begreep ik het zelf ook niet. Waarom maakt iemand zich belachelijk? En toen begreep ik het. Het ego is bedoeld als zelfbescherming. Onbewust wordt er zoveel schaamte (of pijn) getriggerd, dat het veel te bedreigend is om dit te voelen. Door tekeer te gaan en je op die manier naar buiten te richten, voorkomt het ego dat de persoon geconfronteerd wordt met zijn innerlijke gevoel van schaamte. Het ego gedraagt zich liever als een idioot dan de schaamte te voelen die getriggerd werd. 

Het ego kent ook een andere manier om dit te voorkomen. Sommige mensen (meestal mannen) blazen zichzelf op, zoals in bovenstaande voorbeelden. Anderen (meestal vrouwen) maken zichzelf juist klein en gaan inwendig tegen zichzelf te keer ("Wat was je weer stom bezig!")

Wat is nu echt een effectieve manier?

Naar binnen keren en eerlijk je schaamte voelen. Het gaat vanzelf voorbij. Alles wat je aan het licht brengt, geeft ruimte, zodat je het op termijn kunt oplossen. Je vecht er niet langer tegen.

 

Acceptatie

Alles wat ik hier schrijf heb ik zelf door schade en schande moeten leren. Ik begreep weinig van menselijke psychologie.

Op een bepaald moment werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt en sinds dat moment is mijn leven veranderd. Vooral dankzij mijn huidige partner leerde ik wat mensen beweegt en waarom ze zich zo gedragen. In combinatie met mijn eigen licht was dit de perfecte bodem voor een enorme bewustzijnsontwikkeling. Ik ben er nog lang niet, maar we zijn allemaal onderweg. Ik hoop dat ik met deze blogs anderen kan helpen.

Over acceptatie

Acceptatie lijkt een soort toverwoord. Je moet van alles accepteren. Accepteren wat is, accepteren wat je niet kunt veranderen, enz. enz. Vaak wordt acceptatie verward met Berusting. Je kunt er toch niets (meer) aan doen, dus laat het maar zo. Een soort gelatenheid, een soort fatalisme. En omdat je er toch niets aan kunt veranderen, is het zinloos om er nog iets aan te doen.

Je bent bijvoorbeeld ziek en dat moet je accepteren. Ik zie acceptatie zo: het is een erkenning van de situatie zoals die is. Je ziet de feiten onder ogen, het is zo. En dat is tevens de eerste stap in een veranderingsproces dat je in gang kunt zetten. Zolang je iets blijft ontkennen (= niet-acceptatie) zul je er ook niets aan veranderen. Iets accepteren betekent niet erin berusten en het maar zo laten. Zeker niet als de situatie je helemaal niet bevalt.

Acceptatie is niet berusting. Acceptatie is erkenning van de situatie, of erkenning van je gedrag. Vervolgens kun je jezelf afvragen of je daar iets aan wilt veranderen. 

Acceptatie op het allerhoogste niveau wil zeggen dat je alles accepteert zoals het naar je toe komt, dat je vrede hebt met alles, dat je gelukkig bent ongeacht je persoonlijke omstandigheden, dat je altijd in het NU verkeert. Je geluk is niet afhankelijk van je omstandigheden, maar komt van binnenuit. Maar dat is hogeschool levenskunst en daarvoor moet je welhaast ontwaakt zijn.

 

Healing met Ayahuasca en Paddo's

6 juni 2017

 

Ooit werd mij gesuggereerd mijzelf te healen middels psychoactieve middelen zoals Ayahuasca, paddo's en XTC. Het lijkt een aantrekkelijke quick fix, maar ik kwam bedrogen uit. Tijdens je trip kun je van alles beleven, meemaken en zogenaamd geheeld krijgen. Diepe trauma's en vastzittende emoties, alles komt los. Het lijkt op zo'n moment net alsof je er vanaf bent en als herboren tevoorschijn komt. Echter, eenmaal teruggekomen uit je "Helende Trip" en terug in je dagelijkse bestaan blijkt dat je al die veranderingen ook nog in de praktijk moet kunnen leven. En dat is nog niet zo makkelijk. Dan blijkt dat al je trauma's, vastgeroeste gedragspatronen nog net zo hard aan je vastkleven als voor je trip. Met andere woorden, er is niks veranderd.

Ayahuasca en paddo's zijn voor sjamanen een middel om contact te maken met andere werelden. Ze krijgen inzichten en boodschappen. Er worden gebieden in de hersenen aangesproken die doorgaans liggen te slapen. Ik heb er prachtige ervaringen mee gehad die ik niet had willen missen. Maar verwacht niet dat het je zal helen, of dat je daardoor ergens vanaf kunt komen.

Vooral met Ayahuasca kom je rechtstreeks in je grootste doodsangsten terecht. Het kan dan een ware trip to Hell worden. En of dat zinvol is?

Trauma's helen moet gewoon in je dagelijks bewustzijn gebeuren, tijdens je leven, tijdens dit bestaan. Dat gaat niet gebeuren in een Ayahuasca trip. Het mag misschien even zo lijken, maar als je net terugkomt van een detox of spirituele workshop en je helemaal schoon en Zen voelt, hoe lang kun je dit gevoel vasthouden? Voor je het weet, zit je weer in je dagelijkse groef.

 

Oordelen

Oordelen schept afstand tussen jou en de ander, maar ook in jezelf. Wijsheid bevat compassie. Een oordeel bevat geen compassie en weinig wijsheid. Je plaatst jezelf boven de ander. Jij weet precies hoe het zit. Hoe kun je zeker weten dat je dat weet? Vaak moet je je mening herzien als er nieuwe informatie beschikbaar komt. En ook: als je bij andere ouders, in een andere cultuur, met een andere religie of een ander geloof bent opgegroeid, zou je weer anders oordelen.

 

Niet oordelen

7. jul, 2017

Als je ook bewust leeft en stil staat bij alle schade en lijden door de mens veroorzaakt aan deze planeet en alle levende wezens, dan kan het niet anders: dat doet pijn! Toch besef ik dat ook daar geen oordeel mag zijn. De Dalai Lama zei ooit: "Als je een stel vliegen elkaar ziet bevechten om voedsel, dan heb je daar geen oordeel over. Die vliegen weten niet beter. Maar als ik als bewust levend mens schade en lijden zou veroorzaken, dan zou dat heel beschamend zijn." Zou Jezus dat bedoeld hebben met: "Vergeef ze, ze weten niet wat ze doen"?

En mensen die zich onbewust zijn van alle leed en schade die ze veroorzaken zijn als een stel vliegen, die je niets kwalijk kunt nemen. Ja, zo zou je 't kunnen zien  ;-) !

Niet dat ik mensen met vliegen wil vergelijken. Het gaat om de onbewustheid. Alle schade en lijden die een mens in zijn onbewustheid heeft veroorzaakt, zal hem nooit worden aangerekend. Maar het veroorzaakt wel negatief karma, dat ooit bij je terugkeert. Er is echter geen sprake van "schuld". Als je een bal omhoog gooit, zal die ook weer naar beneden komen. Dat leert je vanzelf.

 

Boeddhistische lama's en machtsmisbruik

16 juli 2017

 

Het is onvoorstelbaar dat een boeddhistische lama -die als geen ander weet wat de karmische gevolgen zijn van schadelijk handelen - uit de bocht vliegt en zich schuldig maakt aan seksueel misbruik en despotisch gedrag. Het kan hier dus onmogelijk om een echte lama gaan. Dit is een Aziaat in een oranje kleedje.

Want: een echte boeddhistische lama die de dharma-leer heeft geinternaliseerd, kan en zal alleen maar zuiver en heilzaam handelen. Je wilt geen volgend leven als mestkever. Los daarvan: hoe zou een zuiver mens ooit een ander kwaad willen of kunnen doen? Maar: nep-lama's bestaan dus ook. En waarom niet eigenlijk? Het zijn allemaal mensen. Iemand kan een wit, rood of oranje kleedje omdoen, maar dat maakt hem nog geen spiritueel leraar of goeroe. In de katholieke kerk is ook heel wat mis.

Waarom kan dit gebeuren?

Mensen zijn zo van zichzelf af geraakt. Als je als volwassen mens weet wie je bent, dan voel je wat klopt en wat niet klopt. Dan volge je geen nepgoeroe met een groot ego, laat staan dat je deze ophemelt.

Makkelijk gezegd, maar hoe kan het zijn dat mensen zo van zichzelf af raken dat ze de eerste de beste die zich voordoet als goeroe blindelings volgen? In Spiri-la-la-land is iedereen blind en Eenoog wordt al gauw tot koning gekroond. De Boeddha zegt dat het grootste vergif onwetendheid is. Het tegengif is inzicht.  Dus wellicht moeten we daar aan werken.

Er is een simpele regel. Wat niet o.k. voelt, is ook niet o.k. Denk niet: "Nou... misschien hoort dit er wel bij. Misschien is het wel een proeve van bekwaamheid." Wat niet goed voelt, is ook niet goed. Wegwezen!

Mogelijk gevolg: let op stereotypering

Mensen denken vaak stereotiep. Ik zeg het even kort door de bocht. Iedere Aziaat die een kleedje omdoet is een lama. Nee dus. Maar het omgekeerde klopt ook niet: dat alle Aziaten nu nep-leraren zouden zijn. Want ik weet hoe stereotypering werkt. Alle Aziaten worden hier al snel over één kam geschoren: eentje fout, allemaal fout. Mensen kunnen geen onderscheid maken en zien het gedrag van één Aziaat aan voor algemeen Aziatisch gedrag. Dat gebeurt trouwens ook bij andere bevolkingsgroepen: als slechts 5% van de Arabieren aanslagen plegen, zijn ineens alle Arabieren verdacht.

Dus voordat je nu alle Boeddhistische Aziaten met achterdocht gaat bekijken, bedenk dan dat als een witte man een pedofiel blijkt te zijn, dat dit niet automatisch betekent dat alle witte mannen pedofiel zijn.

 

De spirituele leraar

18 juli 2017

Waaraan voldoet een spiritueel leraar? Leg jouw spiritueel leraar langs de meetlat:

• hij heeft zijn ego grotendeels afgelegd of heeft het zodanig in kaart gebracht dat hij egoloos kan handelen
• hij handelt onbaatzuchtig en zet jouw welzijn en jouw belang op de eerste plaats
• hij is niet uit op macht, prestige & aanzien; dit zegt hem niets
• let op: hij doet niet net alsof macht, prestige & aanzien hem niets doen, terwijl hij er onbewust op kickt (valkuil!)
• hij gedraagt zich niet arrogant, omdat hij zich beter voelt
• hij is oprecht bescheiden
• hij hoeft zich nergens tegen af te zetten of te rebelleren, hij is waarlijk vrij
•  hij is 100% dienstbaar, zijn grootste voldoening bestaat eruit anderen te dienen
• hij zal altijd zuiver en heilzaam handelen en niemand schade toebrengen, noch seksueel, noch fysiek, noch psychisch
• hij leeft vegetarisch/veganistisch, omdat hij alle levende wezens met liefde en respect bejegent

 

Waaraan voldoet de leerling/student?

• allereerst: hij ontwikkelt onderscheidingsvermogen om de ware leraar van de vele nep-leraren te kunnen onderscheiden
• hij luistert naar zijn eigen intuitie, gevoel, fysieke "waarschuwingslampjes"
• hij plaatst niemand op een voetstuk
• bij alles wat hij hoort, blijft hij kritisch zelf nadenken: klopt dit voor mij ook? voelt dit o.k? wil ik dit doen?
• hij neemt niets klakkeloos aan, omdat de leraar het zegt; alles wat je leert moet je zelf in de praktijk testen om te zien of dit ook jouw waarheid is; op een gegeven moment ga je het zelf 'zien' en dan weet je het
• hij onderzoekt zijn verborgen, onbewuste motieven: met welk doel mediteer je? om te ontsnappen aan jezelf of om jezelf tot op de bodem te leren kennen? voel je je echt liefdevol, of denk je dat het zo hoort en ben je eigenlijk hartstikke kwaad?
• word je bewust van je schaduw, je negatieve kanten, die mogen er ook zijn; sterker nog, zonder je schaduw onder ogen te zien, zul je jezelf nooit bevrijden.

 

Er wordt zoveel spirituele nonsens uitgekraamd onder het mom van "dit is het", dat onderscheidingsvermogen het allerbelangrijkste is. Eerlijk gezegd weet ik niet hoe je dit kunt aanleren. Je 'ziet' het of je 'ziet' het niet, denk ik.

 

Waarom God zoveel ellende op aarde "toestaat"?

22 juli 2017

Een veelgehoorde vraag is: "Als er een God bestaat die oneindig goed is, waarom staat hij dan toe dat er op aarde zoveel onrecht bestaat?" en: "Waarom grijpt God niet in?" of: "Ik geloof niet in God, er is te veel ellende op aarde."

Allereerst, dat er zoveel ellende op aarde is, is niet de hand van God en al zeker niet de "wil" van God. Je moet begrijpen dat de aarde een planeet van vrije wil is. Dit houdt in dat de mens vrij is om zijn eigen gedrag en handelwijze te kiezen (als er al sprake is van vrijheid, als je je onbewust bent van wat je doet c.q. aanricht). 

En juist omdat de mens zich meestal onbewust is van de schade die hij aanricht en het lijden dat hij veroorzaakt, is er op aarde zoveel leed en onrecht. Alles wat de mens veroorzaakt is de verantwoordelijkheid van de mens zelf. Alles wat de mens aanricht, zal de mens zelf moeten herstellen.

God grijpt niet in, omdat Hij niet zal ingrijpen in de vrije wil van de mens. Hij wacht tot de mens zelfstandig tot liefdevolle keuzes en inzichten zal komen. En dat is dus het ontwikkelingspad van de ziel.

Dat zijn de spelregels op aarde. We laten de mens vrij om te doen en laten wat hij wil. En ziehier het resultaat. Eigen verantwoordelijkheid, eigen keuzes maken. Zelf veroorzaken, zelf ook herstellen.

Bijvoorbeeld. De milieurampen en gezondheidsschade die de mens zelf heeft veroorzaakt, zal de mens ook zelf moeten herstellen. Dat geldt ook voor de onnatuurlijke stralingsvelden van UMTS/GSM-zendmasten en WiFi-hotspots die inmiddels als een deken over de aarde liggen. Deze richten veel (nog onzichtbare) schade aan, maar zijn door de mens ontwikkeld en zullen door de mens moeten worden gerepareerd. Oorlogen en genocide zijn ook een uitvinding van de mens zelf. Het afslachten en doden van andere levende wezens?  Wreed en zelfzuchtig gedrag? Het kappen van de regenwouden voor korte termijn winst? Het verzieken van de aarde? Allemaal niet de wil van God. 

Dit alles is wat de mens eigenhandig kiest en doet.

We kunnen ook andere keuzes maken middels de weg van zelfrealisatie. En dat is precies de bedoeling van ons bestaan op aarde.

Misschien besef je dan dat de vraag "Waarom God deze ellende toestaat", geen juiste vraagstelling is, omdat dit niets met God te maken heeft, maar alles met de vrije wil en (gebrek aan) bewustzijnsontwikkeling van de mens.

 

ENGLISH VERSION

 

Why Does God Allow Bad Things to Happen?

A common question is: "If there is a god that is infinite Love, why is there so much injustice in this world?" and "Why doesn't God intervene?" or "I do not believe in God, because there is too much misery and suffering on this Earth."

First, that there is so much misery on earth, is not the hand of God and most certainly not God's will. You need to understand that the earth is a planet of free will. This means that we are free to choose our own behavior (if you can call this 'freedom', considering you are mostly unaware of the damage and suffering you are causing).

And it is precisely because we are usually unaware of what we are causing, that there is so much suffering and injustice on this earth. Everything we do is our own responsibility. Every problem we cause, we will have to solve ourselves.

God will not intervene, because he does not intervene in our free will. He is waiting for us to make the loving choices. This is the soul's evolution through life.

These are the rules of the earthly game: Mankind is left free to do as he chooses. (We have seen the results.) We make our own choices, we carry our own responsibilty, we repair our own damage.

For example. The environmental pollution and health damage that have been caused by humankind himself, must be solved by humankind himself. Wars and genocide are also a human invention. The slaughter and killing of other living creatures? Cruel and selfish behavior? The destruction of the rainforests for short-term profit? The poisoning of the Earth? Not the will of God.

All this is our own doing and choosing.

We can learn to make different choices through the path of self-realization. This is precisely the purpose of our existence on earth.

Perhaps you will realize that the question "Why does God allow so much misery", is not a suitable question, because it has nothing to do with God; it has everything to do with the free will and consciousness development of us humans.

 

Waar vind je geluk?

29 juli 2017

"De geest is de enige bron van geluk" (Dodrupchen Rinpoche).

Geluk vind je niet buiten jezelf, niet in de prikkels van buitenaf, je materiële bezittingen, je carriëre, je gezin, je partner, 5 vakanties per jaar, een nieuwe auto, nieuwe kleren, hobbies, muziek, kunst, eten, drinken... Je vrienden en andere kostbare relaties, zelfs je grote liefde, dit alles zal veranderen en uiteindelijk ophouden. 

Het essentiële ingrediënt voor geluk zit in je eigen geest. Hier zit het genot dat je beleeft van de dingen die je ervaart. Grote of kleine dingen: je vermogen om geluk te ervaren zit in jouzelf en zegt niets over het object van je geluk. Alle uiterlijke dingen kunnen wel fungeren als katalysator voor het geluk, maar de geluksbeleving komt voort uit je eigen geest.

Zoek dus niet naar geluk buiten jezelf, maar vind en ontwikkel je geluksbeleving in jezelf. Dan kun je in allerlei dingen geluk ervaren, als je alleen maar naar een vlinder kijkt, of in een mooi bos wandelt.

Ik ken iemand die in materiële welvaart leeft, met 3 auto's op de oprit, een villa met zwembad, mooie vrouw, succesvolle kinderen, goede baan, 4 vakanties per jaar. En toch is hij diep ongelukkig, omdat hij niet in staat is om geluk in zichzelf te ervaren. En dat voel je aan alle materiële bezittingen die hij heeft. Alles voelt koud, onverzorgd, en niet-gewaardeerd.

Een ander heeft een oud, klein autootje, geen baan en is chronisch ziek. Maar alles wat zij bezit voelt warm, verzorgd en gewaardeerd. Zij is blij met alles wat ze heeft.

Het geluk zit niet in uiterlijke dingen, maar in je innerlijk vermogen om geluk te kunnen ervaren.

 

Wat betekent eigenlijk: Jezus is gestorven voor onze zonden?

24 febr 2018

Ik ben niet vanuit een Christelijke religie opgevoed, dus heb nooit begrepen wat het betekent dat Jezus is gestorven voor de zonden van de mensheid. En ook met uitleg begreep ik het niet goed.

De Christelijke zienswijze

De gangbare verklaring is dat Jezus daarmee de weg naar de hemel heeft gebaand, omdat de zondige mensheid daar nooit op eigen kracht zou kunnen komen. Jezus was het ultieme offer voor onze zonden. Dit is waarom Jezus kwam en waarom Hij stierf: om het ultieme en laatste offer te worden, het volmaakte offer voor onze zonden. Door Hem wordt de belofte van het eeuwige leven met God van kracht door middel van geloof, voor mensen die in Jezus geloven  De woorden, “geloof” en “vertrouwen” zijn van essentieel belang voor onze verlossing. Door ons geloof in het vergoten bloed van Christus voor onze zonden ontvangen wij eeuwig leven. “Door Zijn genade bent u nu immers gered, dankzij uw geloof."

Bron:
https://www.gotquestions.org/Nederlands/Jezus-stierf-voor-onze-zonden.html

 

Dus alleen Christenen worden gered?

Zoals ik dit begrijp zouden dus alleen Christenen "gered" kunnen worden, en alle andere mensen niet. Dus als je in een ander (niet-Westers) werelddeel bent geboren, waar ze een andere religie hebben, dan heb je vet pech, want dan word je niet gered. Ik vind het moeilijk om dat te geloven.

We weten natuurlijk dat de Westerse mens het middelpunt van het Universum is (d.w.z. superieur aan alle andere volkeren), maar ik denk dat ieder mens de mogelijkheid heeft om zich een weg naar de "Hemel" te banen, waar ter wereld en in welke cultuur je ook geboren bent. En wat wordt bedoeld met Hemel? Is dat het Grote Ontwaken, Het Paradijs, Nirwana, de Eeuwige Velden? Verschillende culturen beschrijven dit op hun eigen manier.

Een symbolische zienswijze

Laatst las ik een interessante uitleg van de kruisiging van Jezus. Ik beweer niet dat het "de" waarheid is, maar het is interessant genoeg om kennis van te nemen. En misschien zit er toch een kern van waarheid in. Gaat het om de letterlijke vertaling of de symboliek? De Bijbel zit immers vol symboliek en wordt zo vaak letterlijk genomen.

De symbolische waarde van de kruisiging

Als we ervan uitgaan dat de mensheid erg ver weg geraakt is van zijn ware zelf, los geraakt en afgescheiden van God, dan gaat het om de herverbinding van de mens met het goddelijke in zichzelf. En dat is waar Jezus voor was gekomen, in een tijd van Donkerte.

Herverbinding met een weggeraakt deel van jezelf voltrekt zich via voelen. Het is logisch dat je op het moment van de herverbinding de grootste pijn voelt. Omdat je dan pas voelt hoeveel pijn het doet om afgescheiden te zijn. In dit proces maak je contact met datgene wat weg was. Dat is de kern van traumaverwerking: door de pijn te doorvoelen bereik je de heling (NB niet door het trauma steeds opnieuw te herbeleven). Dit principe zie je terug bij de kruisiging van Jezus. Op het diepste moment van de kruisiging zegt Jezus: "Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?" In dit diepste moment doorleeft Jezus en in hem God zelf, wat het is om als mens van God afgescheiden te zijn. Op dit moment vindt de herverbinding plaats.

 

En dat is wat Jezus voor ons mensen heeft doorleefd: de herverbinding terug met God
Jezus doorleeft al het kwaad van de mensheid, alles wat verkeerd en kapot was, alles wat mis was tussen God en de mensheid, alle schuld, zonden en ellende. Hij ervaart het, hij voelt het, hij laat zich mishandelen en minachten. En gaat tot de laatste stap: hij laat zich aan het kruis spijkeren. Op het moment dat de pijn het hevigst is, vindt de herverbinding plaats. En daarna zegt Jezus: "Vader, in uw handen leg ik mijn geest." Met die woorden sterft hij.

Dit was een goddelijke daad, getuigend van de grootste moed en kracht die een wezen kan opbrengen. Jezus deed dit vrijwillig voor de mensheid.

 

Geinspireerd door: Dr. Hans Schilder, Herverbinding

 

Ben je op zoek naar jouw unieke levensdoel?

30 maart 2018

(GASTCOLUMN VAN SYLVIA SLEGERS)

"Weet je het voelt voor mij alsof ik mijn toneelstuk heb gespeeld waarvan ik nu achteraf het script onder ogen heb gekregen."
(Vrouw, 60 jaar, na afloop van een astrologisch consult)

Als iemand me zou vragen "Waar vind ik antwoorden op levens- en zingevingsvragen?" zou mijn antwoord zonder aarzeling zijn: "In je geboorte-horoscoop".

Want net zoals we méér zijn dan alleen ons lichaam, onze persoonlijkheid en ons karakter, komen er ook in de geboorte-horoscoop, naast de Zon, de Maan en een aantal persoonlijke planeten, punten voor die de individuele en persoonlijke facetten van het mens-zijn overstijgen.

Het mooie daaraan vind ik dat de plaats die deze punten in de horoscoop innemen, vastgesteld wordt op basis van de stand van de Zon en de Maan. En laat dat nou net de twee onderdelen van de horoscoop zijn die het meest diréct aan de individuele, aardse persoonlijkheid gelinkt zijn! Dat maakt duidelijk hoezeer de zogenoemde trans-persoonlijke kant van het mens-zijn en de unieke, individuele persoonlijkheid met elkaar verweven zijn.

Deze samenhang maakt dat de trans-persoonlijke punten in de horoscoop ons concrete informatie geven over hoe we de persoonlijkheid tot een instrument kunnen maken waarmee we gericht gehoor kunnen geven aan wat het leven van ons vraagt. Zodoende kunnen we er achter komen hoe we ons bestaan, ieder op onze eigen manier en in onze eigen vorm, bewùst ten dienste kunnen stellen van het grote geheel. Is dat geen fascinerend idee?

Ik kan me voorstellen dat dit alles nogal abstract klinkt. Daarom zal ik een stukje van mijn eigen ervaring delen.

Gedurende een groot deel van mijn leven ben ik altijd maar weer blijven proberen om me bij groepen aan te sluiten terwijl ik keer op keer merkte dat ik me daar totaal niet op mijn gemak voelde en er dus ook totaal niet uit de verf kwam. Dan zou je zeggen: dan stop je daar op een gegeven moment mee en ga je je op jezelf en één of twee anderen richten. Misschien concludeer je dat je gewoon niet zo'n groepsmens bent. Maar in mijn geval gebeurde dat niet, want zonder het te begrijpen, bleef het groepsgebeuren me roepen en bleef iets in mij op zoek, eigenlijk zonder te weten naar wat...

Ook is het lange tijd enorm ontmoedigend voor me geweest om op piano-, zang-, teken- of toneelles te gaan of me op een andere manier creatief te uiten, terwijl ik dat wèl ontzettend graag wilde en iedereen me telkens weer liet weten dat ik er toch echt talent voor had. Maar zonder te weten waarom heb ik lange tijd een soort haat-liefde verhouding gehad met creatieve expressie en kon ik er absoluut niet van genieten. En dan te bedenken dat ik in een kunstenaars gezin geboren ben en gedurende mijn hele leven creatieve mensen in mijn directe omgeving gehad heb. Toch liepen alle pogingen die ik zelf op dit vlak ondernam, lange tijd op niets uit. En ook hierbij had ik werkelijk geen idee hoe dat kwam...

Totdat....ik op een transpersoonlijke manier naar mijn horoscoop leerde kijken!
Want wat bleek?

Het was de roep van de ziel, die naar dit bestaan is afgereisd met het verlangen te leren en te ervaren hoe het is om deel uit te maken van en thuis te komen in een groep spiritueel georiënteerde, gelijkgestemde mensen. Nogal wiedes dus, dat ik er, ondanks de vele jaren van vruchteloos zoeken, geen moment aan gedacht heb om deze zoektocht te staken.

Mijn horoscoop liet bovendien zien dat ik een helder weten van de essentie van creativiteit meegetrokken heb naar dit bestaan. Dan is het natuurlijk geen wonder dat het heel lastig is om vervulling te vinden in de vormen van creativiteit die ons op aarde ter beschikking staan. Want ja, de aardse vormen halen het dus gewoon nooit bij wat de ziel kent èn (vandaaruit) zoekt en wil neerzetten... Logisch dus dat het me lange tijd niet lukte om onbevangen met creativiteit bezig te zijn....

Eenmaal aanbeland in het derde jaar van de astrologische opleiding leerde ik bovendien hoezeer de loop van de planeten het verloop van ons aardse bestaan stuurt en beïnvloedt.
Daardoor werd het me duidelijk dat er eind 2016 een nieuwe fase voor me zou aanvangen m.b.t. de thema's groepen en creativiteit. Of ik dat gemerkt heb? Nou en of! Ik heb inmiddels namelijk -en deze keer zónder daar enige moeite voor gedaan te hebben- de bedding van een fijn netwerk gevonden.

En dat is nog niet alles, want ik heb namelijk een half jaar geleden totaal onverwacht het boek "Vrij Spel - een gids voor iedereen die wil leren improviseren" in handen gekregen. De schrijfster van dat boek bleek een jaartraining piano-improvisatie aan te bieden en ik voelde aan alles dat dat was waar ik al die jaren naar op zoek was geweest. Deze jaartraining is twee maanden geleden begonnen en blijkt inderdaad perfect bij me te passen.

De tijd was duidelijk rijp. De sluier die jarenlang over het thema creativiteit heen gelegen heeft is verdwenen. Dus waar ik mezelf voorheen met grote weerzin naar mijn keyboard sleepte, laat ik nu dagelijks mijn klanken vrijuit klinken. Laatst zei mijn partner: "Ik voelde me vanmorgen een beetje verdrietig en toen hoorde ik jouw muziek en dat had iets enorm troostends."

Toen wist ik: dát is wat ik hier op aarde het allerliefste doe, waarin ik de grootste levensvervulling kan vinden en waar ik me vanaf nu dus ook intensief mee bezig ga houden: niet alleen muziek máken, maar muziek zíjn, klank zíjn, kleur zíjn, creativiteit zíjn, in alles wat ik doe...want dàt is de trans-persoonlijke kernkwaliteit waarmee ik geboren ben, dàt is wat ik ten diepste bèn. Dat is mijn bijdrage aan het grote geheel.

En daarmee heb ik dus mijn eigen manier en mijn eigen vorm gevonden om, middels mijn unieke, individuele persoonlijkheid, gericht gehoor te geven aan wat het leven van me vraagt.

Sylvia Slegers - Espavo Praktijk - maart 2018
www.espavopraktijk.nl
Astrologie - Massage-therapie - Coaching / Relatie-coaching - Stembevrijding

 

Ken U Zelf

2 juli 2018

Wat wordt daar eigenlijk mee bedoeld?

Weet je wat er allemaal in je leeft? De meeste mensen niet, die worden geraakt door allerlei mensen en gebeurtenissen en denken dan dat het door die mensen en gebeurtenissen komt. Maar: een ander kan jou niet raken, niet boos maken, niet kwetsen, als jij niet iets in je hebt dat daardoor geraakt wordt.

En dit leerde ik doordat ik zo vaak geraakt werd en word...

Iedere keer als je door een ander wordt geraakt, boos wordt, je gekwetst voelt, kun je iets over jezelf leren. Eigenlijk kan een ander jou niets aandoen. Want als je -ideaal gesproken- helemaal "schoon" zou zijn, geen onverwerkte oude zooi in je hebt, kan niemand jou boos of bang maken of kwetsen. Wat een ander jou ook "aandoet", je doet het jezelf aan als je daarop reageert met boosheid.

Jij kunt een ander niet kwetsen

Zelf kun je een ander ook niet kwetsen (tenzij je dat opzettelijk doet door iets gemeens te doen/zeggen en karaktermoord te plegen). Je kunt hem alleen kwetsen op een plek waar hij al gekwetst was. Het is aan de ander om deze kwetsuur dramatisch uit te vergroten of als een kans te zien om iets over zichzelf te leren.

Maak er een groeiproces van

Maak van alle kwetsuren, beledigingen, rotopmerkingen iets waardoor je kunt groeien. Ja, moeilijk! Want je ego zit in de weg. Je angst of je weerstand laat zich gelden: wegblijven van die moeilijke, enge stap!

Maar als je beseft dat je alleen geraakt kunt worden op plekken waar je nog iets moet leren, moet groeien, sterker moet worden, dan kun je besluiten om van alle rotsituaties en rotopmerkingen iets mooiers te maken. Dat is hoe het leven je uitnodigt om wakker te worden, sterker te worden, bewuster te worden. Tot het niet meer nodig is. En dan kun je altijd in je eigen centrum blijven, meestromen in de flow van het heden, wat er ook gebeurt.

Kom je bijv. steeds mensen tegen die jou willen overheersen, dan weet je dat je zelfstandiger moet worden. Kom je mensen tegen die jou willen manipuleren, dan weet je dat je jouw eigen wensen en behoeften duidelijker moet krijgen, of dat je geen pleaser meer moet zijn, of dat je je eigenwaarde moet herstellen, zodat je niet afhankelijk bent van de mening van anderen. Zie je steeds mensen om je heen die je beschrijft als "negatief" of "slachtofferig", weet dan dat je vooral moet inzien waar je zelf negatief bent en waar je je zelf slachtoffer voelt. Laat die ander maar met rust...

Als je al je moeilijkheden uit de weg gaat, blijf je hangen in een gemakkelijk slaapleventje. Dat is o.k. als je daarvoor kiest, maar die moeilijkheden zullen er niet door verdwijnen. Moeilijkheden zijn ook geen moeilijkheden, maar mogelijkheden om jezelf te leren kennen en steeds beter in evenwicht te komen.

Uitdaging, daar heb je dat woord weer

Als je die uitdaging aangaat, zul je ongelooflijk veel gaan leren over jezelf. Wordt het op een dag makkelijker? Dat weet ik niet, daar ben ik zelf ook nog niet. Ik weet alleen dat je het af en toe spuugzat zult zijn, je werkt en werkt aan jezelf en het lijkt soms of je geen steek opschiet. En toch moet je doorgaan. Verder op je eenzame weg, alleen durven zijn, bang durven zijn, afwijzing durven riskeren, dingen doen die je eng vindt... Het is een tocht door de woestijn. Waar vind je voeding, troost, redding, moed, doorzettingsvermogen op de momenten dat je de wanhoop nabij bent?

Keer op keer, steeds weer zul je de voedende oase in jezelf moeten vinden.

 

Geinspireerd door Theije Twijnstra

 

De Nederlander anno NU

1 oktober 2018

Als ik lees hoe mensen in andere landen over Nederlanders denken valt me vaak op dat hun luidruchtigheid wordt genoemd. Hoe ik mijn landgenoten ervaar? Even flink generaliserend: luid, veel ruimte innemend, grensoverschrijdend, onbescheiden, zelfgericht, grof, onbeleefd en onbeschaafd. Ik heb daar veel last van en zoek liever de stilte van de natuur op. Als ik op een plek zit waar het om me heen steeds drukker wordt, ga ik ergens anders zitten, waar ik weer kan genieten van de stilte.

Ik kan me herinneren dat het ooit anders was. Dat er een tijd was waarin Nederlanders meer rekening hielden met elkaar en beleefder en voorkomender waren. Ik denk in de 80-er en in de 90-er jaren ook nog wel. Na de eeuwwisseling is er iets veranderd in de mentaliteit. Opvallend ook dat de mensen die meer rekening houden met elkaar toch altijd minstens 65+ zijn. Zoals ik dat zie: beschaafde mensen worden in Nederland een steeds grotere minderheid.

Praktijkvoorbeeld

Staan er twee vrouwen voor de brievenbus te praten (een oudere en een jonge), en ik wil een brief posten, dan is het de oudere dame die de jonge vrouw daarop attendeert en een stap opzij doet. De jongere heeft niets in de gaten. Voor de kassa van het filmhuis probeer ik een kaartje terug te geven, wegens ziekte. De kassière is superbehulpzaam (60+) en vraagt aan een jongere man of hij dat kaartje wil overnemen. Hij kan dan gewoon een andere plaats uitkiezen. Het enige verschil is dat zijn 10 Euro naar mij zou gaan in plaats van naar de kassa. Strict gesproken maakt het voor hem niets, maar dan ook niets uit. Vraagt de jongeman: "Waarom zou ik dat doen?" Antwoordt de kassière: "Omdat die mevrouw daar enorm mee geholpen zou zijn, en voor u maakt het niets uit." Zijn vraag zegt alles over zijn mentaliteit. Waarom -in godsnaam- zou je iets voor een ander doen? "Natuurlijk, het maakt voor mij niets uit en als u daarmee geholpen bent..." had heel anders geklonken.

Selfies

Ga je een dagje op stap, zie je overal mensen selfies maken. "Selfies", het woord zegt het al, gaat vooral over de focus op jouSelf. Iemand in nood, filmpje maken voor YouTube! Dier gestrand, selfie mee maken! Pluk een dier uit de jungle voor een foto. Hoe is dat voor het dier?

Overal waar mensen samenkomen, op de fiets, op straat, in trein, bus, tram, in restaurant, café... iedereen heeft een klauwtje met een smartphone erin. Op dat schermpje turen is interessanter dan met elkaar praten. Misschien dat de Nieuwe Mens binnenkort wordt geboren met een handje in zo'n stand dat de smartphone er meteen in past.

Loopt een meisje op de stoep op haar telefoon te turen. Ik kom aanrijden en weet dat zij zo de straat gaat oversteken zonder te kijken. Inderdaad, ik kan op tijd remmen, omdat ik dat zag aankomen. Voor mij op de snelweg staat plotseling de hele rij stil. Ik kan op tijd remmen, want ik ben niet aan het appen. Degene achter mij remt ook nog op tijd. De hele rij staat stil. Komt er uit de verte een auto aanrijden, die ziet niets en rijdt frontaal op de stilstaande file, die hij echt van een halve kilometer afstand had kunnen zien staan. Een half afgemaakt appje mag niet gelden als bewijs.

Het kan ook anders

Ik word altijd blij van jonge mensen die zich inzetten voor anderen. Die van deze samenleving een betere willen maken en hun steentje willen bijdragen. Jonge mensen wiens inlevingsvermogen intact is gebleven, niet aangetast door allerlei draadloze speeltjes. Kinderen die op hun 10e besluiten vegetariër te worden, of geld inzamelen voor een dierenopvang of helpen zwerfafval op te ruimen. Kleine engelen van goud, die moeten we koesteren!

 

De 12 diepste kwetsbaarheden

4 nov 2018

Ieder mens wordt geboren met één van deze 12 zielsdiepe kwetsbaarheden of onzekerheden. Regelmatig kom je in een situatie terecht waarin je diep geraakt wordt. Iemand zegt of doet iets, of er gebeurt iets, en je reageert vanuit deze kwetsbaarheid. Je voelt je diep gekrenkt, beledigd, onderuit gehaald, onzeker en angstig. Je denkt dan dat het gaat om wat de ander heeft gezegd of gedaan, of om de gebeurtenissen. Dat lijkt oppervlakkig gezien ook zo. Maar als je dieper zou willen kijken dan de gebeurtenissen die jou overkomen, dan kun je ontzettend veel inzicht krijgen in waar je grootste kracht ligt verborgen. Het gaat hier om Transformatie met een grote T.

Deze kwetsbaarheid heeft te maken met een fundamentele angst, onveiligheid of onzekerheid, waarmee je door het leven gaat. Het heeft ook altijd te maken met een gevoel dat je ergens niet voldoet, tekort komt of tekort schiet. Op alles wat er gebeurt, reageer je altijd vanuit deze basis. Het beinvloedt hoe je in het leven staat en het beinvloedt de dingen die jou overkomen. Vanuit dit gevoel ben je altijd bang dat je ergens op wordt "afgerekend" en dat ligt voor ieder mens op één van deze 12 gebieden. Maar het is ook de plek waar je je bevestiging zoekt en waar jij jezelf wilt laten gelden. Daarom heeft het zo'n grote invloed en je zult het altijd tegenkomen.

Heavy stuff, en heel essentieel, dus lees het meerdere keren en vooral: haal het nog eens tevoorschijn als je in een situatie terecht komt. Je gaat het namelijk steeds beter herkennen.

Hieronder volgt een beschrijving van de eerste zes kwetsbaarheden, met enkele voorbeelden van hoe dit in het dagelijks bestaan kan uitpakken. In welke herken je jezelf? 

1) 

Geen bestaansrecht hebben. De angst om er niet te mogen zijn, om niet o.k. te zijn zoals je bent. Vanuit deze angst denk je dat je moet vechten om te overleven, dat je moet bewijzen dat je wel degelijk o.k. en de moeite waard bent, omdat dit nooit vanzelfsprekend is. In je vroege jeugd krijg je dit al meteen voor je kiezen: de boodschap dat jij niet o.k. en niet geaccepteerd wordt zoals je bent. je voelt een diepe angst voor afwijzing als jij met je (ware) zelf te voorschijn zou komen, als je je ware gezicht laat zien. Als je niet anders kunt dan jezelf zijn, word je daar inderdaad keihard op afgerekend (je wordt verstoten, je ligt eruit, je mag niet meedoen) of: je laat alleen maar een onecht zelf, een masker zien, je maakt een toneelstukje van jezelf. Iedereen leert een onecht zelf te ontwikkelen, maar voor jou is dit echt van levensbelang. Omdat je nooit geaccepteerd zult worden zoals je werkelijk bent. Je hebt het gevoel dat je steeds voor jezelf op moet komen, want een ander zal dat niet doen. Je ziet een aanval in iedere kritische opmerking, en je voelt je daardoor onzeker, diep gekwetst en onderuit gehaald. Kritiek voelt afschuwelijk. Je voelt je nooit veilig binnen een relatie, omdat er vanuit die kant altijd een dreiging kan komen (kritiek). Je doet je vreselijk zelfstandig voor, maar dat is slechts een facade. Je ontleent je bestaansrecht aan de ander, d.w.z. de ander moet jou bevestiging geven, omdat je je nooit geliefd en nooit geaccepteerd voelt.

Voorbeeld. Sanny wordt geboren bij een overkritische moeder. Ze moet voldoen aan een bepaald ideaal, waar ze nooit aan kan voldoen. Ze gaat erg haar best doen om alles zo goed mogelijk te doen. Maar het is nooit goed genoeg, wat ze ook doet, ze krijgt altijd kritiek van haar moeder, vooral over haar uiterlijk, maar ook over haar persoonlijkheid en gedrag. Op school, meteen al in Groep 1, mag ze niet meedoen met de andere kinderen en staat ze altijd aan de rand van het schoolplein. In haar latere leven blijft ze onbewust leven met de angst dat ze zal worden "verbannen" als ze zou laten zien wie ze werkelijk is. Ze heeft ook ervaringen dat mensen haar eerst leuk en aardig vinden, maar er komt altijd een moment waarop ze iets doet of zegt, en dan 'moeten' ze haar niet meer. Soms overvalt haar het gevoel dat ze ergens niet mag zijn, dat kan echt overal zijn. Iedereen heeft een plek op aarde, maar zij niet, zij moet ervoor vechten.

Haar broer Mario gaat er heel anders mee om. Ten opzichte van vrienden speelt hij een toneelstukje (popie en vlot, de toffe bink), omdat hij diep in zichzelf vreest dat zijn vrienden hem anders niet leuk zullen vinden. Hij heeft juist heel veel vrienden, maar hij durft nooit echt zichzelf te zijn (want als ze daar achter zouden komen...) en al doende is hij zijn ware zelf ook helemaal kwijt geraakt. Zijn directe familieleden krijgen de kanten te zien die hij voor zijn vrienden verborgen houdt: zijn chagrijn, zijn slechte buien, zijn onaardige kanten, zijn egoisme. Dat moet ergens naartoe.

2) 

Onzekerheid over je talenten, kwaliteiten en wat je waard bent. Je hebt het gevoel dat wat jij kan, niet zo heel veel voorstelt. Je hebt ergens altijd het gevoel dat je eigenlijk niet zoveel kunt en dat je het toch wel verkeerd zal doen. Als je iets doet, heb je het idee dat het beneden alle niveau is. En tegelijkertijd zien anderen een enorm getalenteerd persoon die op meerdere gebieden uitblinkt. Maar zelf heb je een blinde vlek op je eigen talenten en vind je wat je presteert maar heel gewoon en gemiddeld of misschien zelfs wel onbeduidend: "Dat kan iedereen toch?" Complimenten komen daarom niet echt binnen, want wat stelde het nou helemaal voor? Paradoxaal genoeg zit er enerzijds veel onzekerheid op het tonen van de eigen talenten en kwaliteiten, en anderzijds weet je dat je het beslist wel kan, waardoor je dingen soms ook -weliswaar met "klotsende okels" maar toch- durft aan te pakken. 

Onbewust leef je met een angst dat je erop afgerekend wordt (met de doodstraf) als jij laat zien dat je ergens goed in bent. Ergens goed in zijn levert doodsangst op. De angst om het verkeerd te doen en een fatale fout te maken, weerhoudt je ervan om te laten zien wat jij kunt. Deze angst maakt ook dat je denkt dat het beter is om er maar niet aan te beginnen.
Je hebt eveneens een angst voor tekort komen, om niets te hebben of te weinig te hebben om van te leven. Je hebt ooit de ervaring gehad dat alles wat je had en was, al je bezittingen jou werden afgenomen. Vanuit deze diepe angst voor tekort komen en geen waarde hebben kun je: A) juist heel veel geld en materie willen verzamelen, en daar een soort van schijnzekerheid of waarde aan ontlenen of B) je wilt juist niets hebben, geen geld en geen bezittingen, want veel te eng! Bovendien heb je het gevoel dat je geen geld verdient en je vindt het heel moeilijk om ergens geld voor te vragen. Vanuit deze onzekerheid gun je jezelf weinig. Je hebt ook het gevoel niets waard te zijn voor anderen (in vriendschappen en relaties). Het gevolg kan zijn: verlatingsangst, troost-eten en een helpaholic worden.

3) 

Angst voor emotioneel en fysiek contact, ook met jezelf, contactgestoord zijn. Je bent bang om contact te maken op een andere manier dan met woorden. Je praat er liever over dan diepgaand contact aan te gaan. Maar je praat niet over wat er werkelijk in je leeft, want dat maakt je kwetsbaar. Je houdt alles angstvallig voor jezelf, want je bent bang voor werkelijk contact. En je bent bang dat je afgerekend wordt op wat je naar buiten brengt in de communicatie. Dat het tegen je gebruikt wordt. Van oorsprong ben je enthousiast, maar je houdt je in, omdat je bang bent dat er iets zo verkeerd uit komt, dat je daarop veroordeeld zult worden voor het leven. Soms echter voel je je zo getergd, gekwetst of angstig, dat je wel iets móet zeggen. En dat komt er dan met zo'n enorm krachtige lading uit, dat je er zelf van schrikt en je de ander ook inderdaad tegen je in het harnas jaagt. Dat bevestigt dan weer je gevoel dat je maar beter je mond kunt houden, want als jij iets zegt dan maak je daar alleen maar brokken mee. Je houdt de controle door in het contact alleen mentaal en verbaal te communiceren. Zodra iemand emotioneel te dichtbij komt, ben je op je hoede. Vraag je eens af hoe de communicatie vroeger thuis was?

4) 

Onveiligheid in je eigen thuissituatie. Je wordt geboren met de angst dat je 'niets' bent, en vervolgens groei je op in een gezin waar je inderdaad ervaart dat je 'niets' bent, geen waarde hebt van jezelf en verwaarloosd wordt. Je voelt je ook 'niets'. Je bent bang om bij jezelf thuis te zijn, je hebt geen veilige basis in jezelf, dus je bent nergens veilig. De thuissituatie als kind was zeer stressvol (bijv. door oorlog, conflicten tussen de ouders, tragische gebeurtenissen in de familie). Je durft daardoor niet meer te voelen, je leeft half buiten je lichaam. Je durft nooit op jezelf te vertrouwen. Als je 'niets' bent, waarom zouden anderen rekening met jou moeten houden? Het kan zelfs zo ver gaan dat je je eigen genezing onbewust saboteert, omdat je ervan overtuigd bent dat je niets verdient.

Deze basisangst kan verschillende uitwerkingen hebben, al naar gelang hoe mensen ermee omgaan.

Als een soort compensatie kun je je gaan verdiepen in anderen, steeds maar weer vragen hoe het met de ander is en een luisterend oor worden. Daarin vindt je een vorm van eigen waarde.

Sommige mensen blijven in therapie gaan, maar geen enkele therapie voldoet, omdat je een veilige basis in jezelf mist en daar ook niet op durft te vertrouwen.

Je zou de neiging kunnen hebben om je thuisbasis (lichaam, huis, gezin) te verwaarlozen en een workaholic te worden: altijd maar bezig in de maatschappij om maar niet 'thuis bij jezelf' te hoeven zijn want daar is het 'eng'.

Je zou ook heel erg aan je partner kunnen 'hangen', niet zonder partner, niet alleen durven zijn. De partner is in dat geval degene die de 'veillige thuisbasis' die jij in jezelf mist, moet bieden. Het voelen van je emoties en je lichaam is verstoord. Je vertrouwt jezelf, je gevoelens, je lichaam niet en je vertrouwt anderen al evenmin. Tegelijkertijd ben je iemand met enorm "diepe emotionele gronden", maar daar durf je je helemaal niet mee bezig te houden want als je dat zou doen, heb je het gevoel dat je er in verdrinkt en aan onder door gaat. Je zorgt er dus hoe dan ook dat je alle onheil altijd voor bent en houdt de controle en regie over je leven strak vast.

Het zou ook zo kunnen uitwerken dat je het wat betreft je huis en/of lichaam juist heel strak in de hand hebt. Je huis is een toonzaal en/of je lichaam perfect afgetraind. Alles onder controle dus, omdat je de natuurlijke loop van het leven niet vertrouwt en niet durft te ontspannen.

Het zou ook kunnen zijn dat het hebben van (veel) geld je een gevoel van veiligheid biedt. Zo lang je maar geld op de bank hebt en een appeltje voor de dorst achter de hand hebt, kan jou niks gebeuren (hoop je). Diep van binnen voel je je echter nooit en nergens veilig.

5) 

Angst om je eigen spontane, creatieve impulsen te volgen, om je eigen veelheid aan originaliteit tot uitdrukking te brengen. Je hebt onbewust een angst dat een feest of een andere prettige activiteit zomaar kan uitlopen op een ramp. Zodra je in een situatie komt waarin je ongedwongen jezelf kunt zijn, verkramp je van binnen. Het komt er dus op neer dat je nooit ongedwongen jezelf durft te zijn. Dit kan ook spelen op relationeel/seksueel gebied. Je hebt onbewust de angst dat als jij spontaan reageert vanuit je eigen impulsen, dat je dit moet bekopen met de doodstraf. Onbewust zeg je tegen jezelf: "Ik zal nooit meer [dit of dat] doen". Je houdt je in en anderen hebben geen idee wat er werkelijk in je omgaat. Je hebt iedere speelsheid van het leven vastgezet in vastomlijnde protocollen. Je hebt het idee dat je jouw creativiteit, speelsheid en seksualiteit niet mag laten zien, want "dat hoort niet". Toch voelen de mensen in je omgeving heel duidelijk dat er een heel sterke expressieve kracht in jou schuilgaat. Die laat je echter niet zien. In je jeugd werd iedere uiting van spontaniteit bestreden met de opmerking dat je je normaal moet gedragen. Sociale aanpassing werd hogelijk gewenst. Van origine ben je juist heel speels en ook heel arrogant! Je speelt veel rollen uit angst afgewezen te worden, maar wie ben je werkelijk?

6) 

Angst om je verantwoordelijkheid te nemen, omdat je bang bent dat er iets vreselijk mis zal gaan en dat jij daarin de beslissende factor bent geweest. Je vindt het daarom ook moeilijk om keuzes te maken, want alles wat jij kiest valt onder jouw verantwoordelijkheid en het kan zomaar een verkeerde keuze blijken en dat voelt als een verschrikking. Het liefst ga je er vandoor als er een situatie ontstaat, waarin jij verantwoordelijkheid moet nemen. Je laat het zover komen dat anderen tegen jou moeten zeggen wat je moet doen en hoe je het moet doen. 
De angst voor verantwoordelijkheid nemen is zo groot dat het je drijft tot perfectionisme. Je slaat dan dus feitelijk door naar de andere kant en wordt over-verantwoordelijk. Daardoor kan het gebeuren dat jij, bijvoorbeeld op je werk, de dingen onbewust naar je toe trekt en daardoor degene bent die overal voor opdraait. Dat maakt je dan vervolgens weer angstig maar je bent als de dood om fouten te maken, waardoor je dus in een vicieuze cirkel belandt. Zelf denk je dat anderen vinden dat je het nooit goed genoeg doet. Je kunt zelfs ziek worden om op die manier je verantwoordelijkheid te ontlopen. Je probeert eigenlijk jezelf te ontlopen door niet op de voorgrond te komen. Je voelt je helemaal onderuit gaan als iemand iets benoemt dat wijst naar jouw verantwoordelijkheid, bijv. dat je iets hebt gedaan met een ongunstige afloop. Dat trek je niet. Vooral niet als het feitelijk klopt. De "afrekening" vindt echter alleen in je eigen beleving plaats, niet in werkelijkheid, en zeker niet in de intentie van de ander.

7) 

Angst voor verbinding met de ander, gericht op het bewaren van de harmonie in de relatie. Je streeft naar harmonieuze contacten en een harmonieuze verbinding met je partner, maar zodra die er is, komt er angst naar boven dat dit toch niet kan en vervolgens ga je de harmonie zitten ondermijnen. Diep onbewust heb je een herinnering dat er iets verschrikkelijk mis is gegaan in de relationele sfeer. Je probeert te voorkomen dat dit opnieuw gebeurt. Je voelt je eenzaam in de liefdesrelatie die je aangaat. Je bent bang voor zelfverlies in de relatie, bang dat je je verloren of verdwaald voelt. Liefst hou je de schijn van een goed huwelijk op. Eigenlijk zit je op een eiland en denk je dat je door goed bij jezelf te blijven hier geen last van hebt. Vanuit deze positie ligt de scheiding continu op de loer. En dat levert angst op. Tegelijkertijd stel je je enorm krachtig op in de relatie. Je partner ervaart je misschien zelfs als nogal dominant en bepalend. Zelf laveer je tussen gevoelens van macht en onmacht t.o.v. je partner omdat je je ware kracht niet in durft te zetten in je relatie.

8) 

Angst voor werkelijke intimiteit. Je voelt je zo betrokken op de ander, dat je het niet kunt hanteren. Dit lijkt misschien wel op een grote mate van intimiteit, maar omdat je zelf 'verdwenen' bent, is dat het niet. Je gaat mee in een proces waar je zelf niet achter staat. Je voelt een diepe angst om je gevoelens te delen, omdat je daar ooit op bent afgerekend. In stilte hoop je dat de ander zal veranderen, maar daardoor blijf je zelf aan een oud patroon vasthouden. Je houdt je leven beheersbaar door alles nuchter, zakelijk en rationeel te benaderen. Je verlangen, hartstocht, gevoelens en alles wat onder de oppervlakte ligt hou je in bedwang, zodat je de greep op je bestaan kunt blijven houden. Je wordt voornamelijk gedreven door onbewuste drijfveren. Je hebt overal een verklaring voor om je rationele gedragspatronen recht te breien. Je durft je nooit over te geven aan de stroom van het leven. Vanuit jouw beleving denk je dat seksualiteit alleen te maken heeft met voortplanting en niets met passie en hartstocht. Of je stort jezelf helemaal in de relatie en gaat volledig op in je partner in de wens volledig met hem/haar te versmelten. Dit lukt echter nooit -want is op aarde per definitie onmogelijk- waardoor je in de onmacht schiet. Maar of je nu de macht pakt door je rationeel op te stellen, of volledig de versmelting zoekt terwijl je die nooit zult kunnen bereiken (onmacht), werkelijke intimiteit blijft hiermee sowieso buiten beeld.

9) 

Angst om voor je eigen waarheid en mening te gaan. Je ervaart een enorme angst om te leven volgens jouw inzichten. Liever kijk je hoe anderen erover denken, dit kan een soort levensinvulling voor je worden. De zingeving van anderen wordt bepalend voor hoe jij je leven leeft. Dit wekt een enorme innerlijke spanning in je op, omdat je hiermee je eigen levensplan ondermijnt. Als er ergens discussie over ontstaat, bindt je in vanuit onzekerheid (je kiest voor de onmacht).
Het kan ook zijn dat je jouw waarheid als enige juiste ziet en dat ook zo aan anderen presenteert, waarbij je absoluut geen tegenspraak duldt (dan pak je de macht).
Diep onbewust leef je met een herinnering aan hoe je je liet hersenspoelen om te kunnen overleven. Natuurlijk wil je naar je eigen overtuigingen kunnen leven, maar dat wekt onbewust steeds weer die angst op dat je dit met de dood moet bekopen. Je voelt je niet begrepen en niet geloofd, dus heb je altijd het gevoel dat je eerst aan de studie moet om van alles te leren, zodat je vanuit autoriteit kunt spreken. Maar hoeveel je ook leert, het zal nooit genoeg zijn. Anderen kunnen jou zien als pragmaticus of dogmaticus.

10) 

Angst om jezelf te manifesteren. Je durft je eigen kracht en autoriteit niet te laten zien, uit angst dat dit je leven zal verpesten. Vanuit deze angst zit je in een continu onderhuids protest met de buitenwereld. Je past je aan, je speelt op safe (je kiest voor onmacht), maar eigenlijk wil je dat helemaal niet. In de praktijk uit zich dat in "ergens moeilijk over doen", dwars liggen, iets zo niet willen, je vindt altijd wel iets om over te sputteren enz. (macht). Je wordt voortdurend uitgenodigd om je te manifesteren, maar je durft niet. Je hebt een houding van: "Ik ben er, maar let niet op mij." En: "Moet je die nou eens zien..." Dit zorgt voor innerlijke twijfel en een zoekende, onzekere houding, waarmee je jezelf ondermijnt en jij je terugtrekt in je eigen binnenwereld (onmacht).
Of je stelt je arrogant op en laat duidelijk blijken neer te kijken op anderen (macht). Bij je optreden is het zaak rekening te houden met je eigen gevoeligheden en de gevoeligheden van anderen, anders maak je van jezelf een soort bulldozer die over andermans gevoeligheden heen walst, en vervolgens walsen ze dan over jou heen (en weer iets om over te sputteren...). Het is ook belangrijk contact te maken met je innerlijke wereld. In je carrière kun je in een leidinggevende functie terecht komen, maar ook in een machtsstrijd. Als je in je kracht staat, zit je in een natuurlijk leiderschap. Je wordt dan gevraagd voor werk en hoeft nauwelijks te solliciteren. De ambitie van je moeder werd/wordt rechtstreeks op jou overgedragen.

11) 

Angst om het middelpunt te zijn. Je hebt een onbewuste angst dat als je je aansluit bij een groep, dat je verraden zult worden. Anderzijds zoek je juist verbinding met groepen, omdat je een bepaald ideaal nastreeft en met gelijkgestemden wilt zijn. Tegelijkertijd heb je een onderhuidse angst voor dictatuur en groepsdwang. Je bent juist steeds het middelpunt door je afwijkende gedrag: gek doen, onhandelbaar zijn... (macht) Eigenlijk weet je niet goed hoe je je moet verhouden tot anderen, welke houding je zult innemen (onmacht).

Je bent bang voor de toekomst en waar we naar op weg zijn. Je bent vaak alleen met jezelf bezig, zonder met anderen te zijn. Het kan ook zijn dat je de groep wilt manipuleren om de macht te krijgen.

Hoe dan ook, je zult altijd het verlangen hebben om iets met groepen te doen. Je kunt daarin je talenten ontplooien of een nieuwe manier van communiceren vinden.

12) 

Je moeder heeft tijdens de prenatale zwangerschap een heftige, ingrijpende ervaring gehad, waardoor je het gevoel hebt niet zo graag aan het leven te willen beginnen. Je begint aan dit leven met voorwaarden. Jouw verbinding met anderen is zo intens, dat iedere scheiding enorm pijnlijk is omdat je een stukje van jezelf verliest dat met de ander meegaat. Je gaat zo op in de relatie dat scheiden ondraaglijk pijnlijk is. Hierdoor heb je angst om jezelf te binden. Als je jezelf wel bindt aan een ander levert dat een enorme angst op om weer los te moeten laten. Je hebt zowel bindingsangst als verlatingsangst. Je wilt altijd een voorbehoud hebben om nog weg te kunnen.

Je voelt een diepgaande behoefte aan eenheid, om deel uit te maken van de kosmos.

Je hebt een dubbel schuldgevoel. Je voelt je schuldig dat jij op aarde bent, dat je de kosmische eenheid (waar je uit voortkwam) hebt losgelaten en je voelt je schuldig waar je het leven niet aangaat. Je wilt het leven aangaan, maar durft niet, want je moet het ook weer loslaten. Maar als je het niet aangaat, ben je voor niets gekomen... Jezelf binden houdt altijd verlies in. Wat een complexiteiten! Je ervaart je problemen diep, maar in afzondering.

Je trekt mensen aan die het je onmogelijk maken in de liefde. Wat eigenlijk wel logisch is vanuit deze complexe gevoelens.

Je wordt heel praktisch, vlijtig en doenerig. Je bent bang voor het ongeziene (de geesteswereld). Jouw opdracht is het verbinden van het eenheidsbesef en de dualiteit (het zijn in de wereld, waar alles twee kanten heeft). Wat voor werk je ook doet, wees je ervan bewust dat jij altijd een radertje bent in het grote geheel, en dat alles wat je (in je werk) doet ten dienste staat van de Goddelijke Bron. Als geen ander ben jij in staat tot dat besef. Voor jou geldt vooral: voor jezelf gaan en jezelf hervinden. Hier op aarde, in de thuissituatie.

 

Omgaan met de 12 diepste kwetsbaarheden

Zoals je in het vorige blog hebt kunnen lezen, leeft Ieder mens vanuit één van de 12 genoemde kwetsbaarheden. Hoe daarmee om te gaan? Allereerst: word je bewust van hoe het speelt in je leven, en hoe je daarop reageert. Het heeft altijd te maken met je diepste beleving van angst en onzekerheid, een vast gedragspatroon van waaruit je leeft en waar je aan vasthoudt. Om dit in beeld te krijgen, kun je kijken naar hoe je als kind de liefde en aandacht van je ouders probeerde te krijgen. Dit zul je ook zo doen in je volwassen relaties.

Merk op dat je hierbij afwisselend in de macht óf de onmacht gaat zitten. De macht pakken wil zeggen dat je jezelf dwars door je angst/onzekerheid ergens doorheen gaat bluffen of iets probeert af te dwingen. In de onmacht zitten wil zeggen dat je opgeeft, het niet aandurft en jezelf vertelt dat je het niet kan of niet durft of dat anderen je het onmogelijk maken en je het erbij laat zitten. Beide manieren werken niet. Je zult een manier moeten vinden om buiten het macht/onmacht-patroon te blijven. Dat is namelijk de manier om dit patroon te doorbreken en gebruik te kunnen maken van de grote kracht die achter deze fundamentele onzekerheid zit.

Transformatie is verschrikkelijk moeilijk, eng en voelt levensbedreigend en daarom zal niemand hier aan willen. Waarom zou je het doen? Omdat het feitelijk gaat om iets wat het leven van je vraagt. Niet om je dwars te zitten, maar om je de kans te geven een gigantische groeispurt te maken. Dus als je de sprong waagt, zal de beloning navenant zijn. Overal waar je levenslang tegenaan loopt (in relaties, in je levensomstandigheden) zal 180 graden ten positieve keren. Met de kracht die je hiermee verkrijgt kun je bergen verzetten, alles gaat voor je stromen, je zult kunnen toveren! Persoonlijk ken ik (nog) niemand die dit volledig heeft aangedurfd, mezelf incluis. Maar voor de volledigheid volgt hier wat je te doen staat. Merk ook op dat je er onmiddellijk van gaat steigeren ("Ja, ik zal daar gek zijn...!) en dat is precies het kenmerk dat hier alles te winnen valt. En het mooie is, het hoeft niet in één keer. Waar het om gaat is dat je steeds opnieuw een dapper stapje zet net buiten je comfort-zone:

1) 

Je hebt geen bestaansrecht en voelt jezelf nooit geaccepteerd zoals je bent; je hebt de ervaring dat je wordt afgewezen, veroordeeld of verbannen als je met je ware zelf tevoorschijn komt. Als je de macht pakt, ga je jezelf juist extra laten gelden: je wilt iets zoals jij dat wilt en je zult dat voor elkaar krijgen ook! Je zet er keihard je wilskracht op om dat te bereiken. De ander zal moeten wijken voor wat jij wil. Je bent verschrikkelijk zelfstandig en kunt alles wel zelf. Ga je in de onmacht zitten, dan vertel je jezelf dat het te moeilijk is, dat je niet weet hoe je dat moet doen, dat je het niet kan. Besef allereerst dat het pure feit dat jij er bent, al bewijst dat je bestaansrecht hebt (anders zou je er niet zijn!). In de ogen van anderen ben je in plaats van een onbeduidend muurbloempje, eerder een enorm 'powerhouse'. Wat moet je doen om die kracht ook daadwerkelijk neer te zetten? Je moet juist doen wat je het allerengste vindt, en waarvan je zeker weet dat het je de kop gaat kosten. Dan pas ga je echt op eigen benen staan. Inderdaad, je moet met je ware zelf tevoorschijn komen, laten zien wie, wat en hoe jij werkelijk bent, vooral in alles wat jij van jezelf afwijst en ontoelaatbaar acht. Dat moet je doen t.o.v. de belangrijkste persoon in je leven: je geliefde partner, degene met wie jij je leven deelt of je allerdierbaarste vriend(in). Je moet hem/haar aldus de gelegenheid geven om jou finaal af te wijzen op je diepste, ware gezicht óf, natuurlijk, om jou daarin totaal te aanvaarden. Hoe dan ook maakt niet uit, als je dat hebt gedaan en ontdekt dat je wereld niet instort en jij nog steeds leeft, dan heb je deze zielsdiepe angst getransformeerd en alles in je leven gaat voor je werken in plaats van tegen je!

2) 

Je voelt eeuwige twijfel over je talenten, kwaliteiten, waarde en dat je tekort komt. Je denkt/vreest heel snel dat je een (kapitale) fout gemaakt hebt, door iets wel of juist niet te doen. Je durft niet te laten zien dat je ergens goed in bent en je durft geen bezittingen te hebben of je vergaart juist veel geld en bezittingen. Je pakt de macht door iets wat je eng vindt gewoon toch te doen en jezelf er doorheen te bluffen. Of, als je voor de onmacht kiest, denk je dat het beter is om er maar niet aan te beginnen. Word je hiervan bewust. Verder moet je stoppen met anderen in hun talenten proberen te ondersteunen. Besef dat jij intrinsieke waarde hebt als mens, punt. Je hoeft er niet extra hard je best voor te doen om iets te mogen ontvangen. Je zult in je werk je eigen talenten moeten neerzetten, wees je eigen grootste drijvende kracht en leer jezelf op waarde schatten. Laat complimenten echt binnen komen, luister naar wat anderen over jouw talenten zeggen. Leer genieten van de dingen waar je goed in bent. Vind je iets eng? Doe het toch, maar dan wel in het volle besef hoe riskant het voor je voelt (dus zonder bluf). Ga een relatie aan met de materie: vraag om geld, koop iets moois voor jezelf, geef die lezing, schrijf dat artikel, pak die activiteit aan, daag jezelf en jouw talenten uit. Of durf dingen weg te doen, weg te geven, los te laten. En sterf iedere keer duizend doden, durf dingen verkeerd te doen, durf fouten te maken. Op deze manier geef je jezelf de voeding die jij nodig hebt. Durf te vragen wat jij nodig hebt en durf het te ontvangen. Op een dag is alles wat je niet durfde volkomen vanzelfsprekend. Met de gevonden kracht zul je bergen verzetten en de grootste creatieve, scheppende kracht in jezelf vinden. Alles wat je wilt, stroomt als vanzelf naar je toe.

3) 

Je angst voor intimiteit kun je uiteraard overstijgen door werkelijk intimiteit aan te gaan. Ga verder dan woorden, laat jezelf emotioneel zien, durf vooral kwetsbaar te zijn, deel jezelf met een ander. Leer jezelf te openen, zowel in verbale als in non-verbale communicatie. Neem iedere keer opnieuw het risico om daarop afgerekend te worden. Doe dit bij degene die jou dierbaar is, je geliefde of je beste vriend(in). Het voelt levensbedreigend eng en toch zul je op deze manier de kracht cadeau krijgen, waarmee je leven totaal en in positieve zin zal veranderen, op manieren die je niet voor mogelijk houdt. Op de gebieden waar je jezelf steeds inhoudt of waar je juist te heftig communiceert, zal alles gaan stromen.

4) 

Als je een veilige thuisbasis in jezelf mist, zul je moeten thuiskomen in jezelf, in je eigen lichaam, je eigen huis, met jezelf, met jou alleen. Voel jezelf, wat leeft er allemaal in jou? Vertrouw op de wijsheid van je lichaam, durf te vertrouwen dat wat jij voelt klopt. Wat heb jij nodig? Luister naar jezelf. Richt je eens op jezelf. Voed jezelf met wat jij nodig hebt. Besef dat jouw behoeften net zo belangrijk zijn als die van een ander. Durf hulp te vragen en durf die hulp te ontvangen. Als een ander iets voor je wil doen, neem dat dan aan. Doet het pijn, dan doet het pijn, dat is o.k. Durf de controle los te laten, hoe eng het ook voelt. Vertrouw op jezelf en op andere mensen. Laat het los en zie hoe het uitpakt. Sta op eigen benen, jij bent de belangrijkste persoon in je eigen leven. Breng jezelf tot uitdrukking op een manier die jij echt wilt en die helemaal van jou is. Op die manier toon je jouw eigenheid en kom je thuis bij jezelf. Ook hier geldt dat de kracht van je gevonden eigenwaarde, het je veilig voelen in jezelf, een megagrote verschuiving zal maken in je hele leven. Alles wordt anders, alles gaat er anders uitzien, je zult alles met het volste vertrouwen tegemoet treden. Het leven wordt een Groot Cadeau, en dat is niet overdreven.

5) 

Wie ben je werkelijk? Wie ben je, los van alle rollen die je jezelf oplegt, los van alle sociale aanpassingen? Wees ongedwongen je spontane zelf, volg je eigen impulsen, wees speels en creatief. Geef je intense expressieve kracht de ruimte en kom ermee naar buiten. Doe dit vooral op de momenten dat je hierbij de grootste angst voelt en dit het minste aandurft. En doe dit bij degene die jou dierbaar is, je partner of je beste vriend(in). Laat hem/haar hierin toe. Als je voelt dat het leven je dwingt om veranderingen aan te brengen in je leven op het gebied van relaties-seksualiteit, geef daar dan vooral gehoor aan. Op de gebieden waar je jezelf steeds hebt ingehouden, zal alles gaan stromen en alles ten positieve keren.

6) 

Als jouw grote verantwoordelijkheidsgevoel je drijft tot perfectionisme. Besef dat ieder mens zelf verantwoordelijk is voor de eigen gevoelens en gedachten en de reactie op de dingen die er voorvallen. Realiseer je ook dat de enige echte verantwoordelijkheid die een mens heeft, die voor het eigen zielsproces is. Leer de controle los te laten en te delegeren. Durf fouten te maken en dingen op zijn beloop te laten. Gun het leven zijn eigen natuurlijke verloop en besef dat daar voor alle betrokkenen veel van te leren valt, hoe 'fout' het in jouw beleving ook moge gaan. Het is niet jouw schuld. Leer jezelf te vergeven. Durf imperfect en feilbaar te zijn. Leer hoe je assertief kunt worden, 'nee' kunt zeggen zonder daarbij finaal over een ander heen te walsen. Leun eens wat vaker achterover. Je bent niet onmisbaar. Geef jezelf de kans om te gaan ervaren dat het je niet de kop zal kosten als de dingen die jij doet niet 100% perfect zijn, en gun jezelf de bevrijding die dat besef oplevert. Iedereen maakt fouten en van fouten valt heel veel te leren. Zie in dat als jij een taak niet oppakt, iemand anders dat wel zal doen. En zo niet, dan is dat niet anders en zal er hoe dan ook op een andere manier wel een oplossing komen. Het leven vindt namelijk altijd zijn gang, ook als jij stopt met het dwangmatig aan het roer te staan.

Word je ervan bewust wanneer het zo voelt alsof alle verantwoordelijkheid op jouw schouders rust. Dat voelt als "waar" in jouw beleving/interpretatie/conclusie, maar in feite is iedereen evenredig verantwoordelijk voor wat hij doet. En fouten maken overkomt iedereen, zonder dat ze daarvoor op de brandstapel eindigen. Besef dat als iemand iets benoemt, waarop jij je aangesproken voelt op jouw "verantwoordelijkheid", en je merkt dat dit je heel diep raakt, dat dit alleen betekent dat jij geraakt wordt in deze kwetsbaarheid.

Voorbeeld. Paula heeft een hond die Max heet. Max is gevoelig en zeer betrokken op Paula. Als zij werkstress heeft en/of relatieperikelen, pikt hij dat van haar op. Paula deelt ook van alles met Max. Hij is heel belangrijk voor haar. Nu krijgt Max gezondheidsklachten. Paula gaat met Max naar een dierenhomeopaat. Deze vertelt Paula dat Max haar spanningen oppikt en daarvan last heeft. Als Paula dit hoort, gaat ze zowat onderuit. Het voelt alsof ze een grove fout heeft gemaakt waarvoor zij verantwoordelijk is, waardoor Max nu ziek is geworden. Dit te beseffen raakt haar zo diep, dat ze het niet trekt. Ze gaat voortaan alleen nog naar de reguliere dierenarts, die dit soort dingen tenminste niet zegt. De reden dat dit zo diep bij haar binnenkomt is dat zij deze zielsdiepe kwetsbaarheid heeft op verantwoordelijkheid en denkt dat iedere fout daarin fataal is. Een andere huisdiereigenaar met hetzelfde probleem reageert bijv. door te vragen wat ze kan doen om haar huisdier minder te belasten.

7) 

Je bent erop gericht om de harmonie te bewaren. Stop met pleasen, zorgen en pamperen. Dus: durf assertief te zijn, durf ruzie te maken, durf de harmonie te laten verstoren. Hou je niet langer in met als doel de ander vooral maar niet geïrriteerd, boos of teleurgesteld te "maken". Besef dat ieder mens verantwoordelijk is voor de eigen gevoelens en emoties en het eigen gedrag. Ontdek waar jouw wensen en behoeften liggen en maak daarover contact, breng dat in de relatie in, neem ruimte in binnen de relatie, zonder over de ander heen te walsen. Durf kwetsbaar te zijn t.o.v. je partner, durf je te binden en besef dat je waarde en bestaansrecht als partner hebt. Het mag zo voelen alsof je levensbedreigende risico's neemt, maar op die manier maak je pas werkelijk verbinding.

8) 

Overgave is gevraagd! Durf je diepste intimiteiten te delen, laat de persoon die je het meest dierbaar is volledig toe in je leven. Herken waar je je ratio inzet om afstand te bewaren om je veiligheid te garanderen. Verdiep je in je eigen gevoelswereld en je schaduwkanten. Leer jezelf diepgaand kennen en breng dat in relatie met de ander. Zie je diepste angsten onder ogen en wees dapper en moedig zonder jezelf daarbij te forceren. Daag jezelf uit om de grenzen van je angsten telkens opnieuw een stukje op te rekken. Leer wat werkelijke intimiteit inhoudt. Het gaat altijd om vanuit een diep gevoeld contact met jezelf datgene in de relatie inbrengen waarvan je zeker weet dat het je de kop gaat kosten. Datgene wat zo kwetsbaar maakt, dat je het eigenlijk niet durft. Daar is het grootste geschenk te vinden. Dan wordt alles waar je ooit naar verlangd hebt in een relatie bereikbaar. En uiteindelijk gaat het er om dat je gaat leren ervaren dat de hoogste vorm van intimiteit niet met een ander mens maar uitsluitend via meditaties of eenheidservaringen in de natuur bereikt kan worden. Het gaat hier feitelijk om de overgave van het ego.

9) 

Zoek je eigen zingeving. Verwar jouw waarheid niet met die van een ander. Herken jouw eigen waarheid en wat jouw visie is. Ga daarvoor en maak die kenbaar, zonder dat je dit hoeft uit te leggen, te verdedigen of een ander door de strot te persen. Jouw waarheid hoeft niet die van een ander te zijn, en omgekeerd ook niet. Leef volgens jouw inzichten en ga er voor staan! Op die manier leef je volgens je eigen levensplan en dat brengt wonderen teweeg.

10) 

Manifesteer jezelf op je werk en in de maatschappij, laat zonder voorbehoud en zonder jezelf te overschreeuwen jouw autoriteit en kracht zien. Verlies anderen daarbij niet uit het oog en wals niet over hen heen. Maak jezelf niet klein maar durf te staan voor wie je bent. Neem ruimte in en sta anderen toe dat ook te doen. Aanvaard dat er altijd dingen zullen zijn die jij als minder prettig ervaart of die anders verlopen dan jij zou willen. Leer dat te verdragen en leg niet op alle slakken zout. Laat de mensen om je heen de vrijheid om te zijn zoals ze zijn en te doen wat ze doen. Neem zelf de verantwoordelijkheid voor hoe jij de wereld en de mensen om je heen ervaart. Leer je eigen projectie-mechanismen diepgaand kennen, zodat je de interactie-patronen in je leven kunt herkennen. Daarmee bevrijd je anderen van de taak om ervoor te zorgen dat het voor jou (weer) goed voelt. Dat zal je uiteindelijk een hoop wrijving, conflicten, gesputter en "gedoe" besparen. Je zult een prettiger mens worden. In de eerste plaats voor jezelf en je innerlijk "gedoe".

11) 

Geef gehoor aan je zielsverlangen om thuis te komen in een groep. Ga op zoek naar en sluit je aan bij een groep gelijkgestemden waarbinnen je je talenten kunt ontplooien en een gelijkwaardige en respectvolle manier van communiceren kunt ontwikkelen. Durf je te verbinden met en kwetsbaar te zijn in de groep. Laat zien wie je werkelijk bent, zonder een rol aan te nemen of een masker te dragen. Wees open en transparant over wat je vindt en voelt. Stel je gelijkwaardig op t.o.v. de andere leden van de groep. Leer hen te vertrouwen en geef hen de kans jou werkelijk te leren kennen. Leer uit de machtsstrijd te blijven of jezelf uit angst terug te houden zodat je jezelf de ervaring kunt gunnen om thuis te komen in een groep waar het veilig voor je is.

12) 

Wat jou te doen staat is beseffen dat je sinds je geboorte in een fysiek lichaam op aarde leeft. Het gaat er dus om dat je werkelijk incarneert, jezelf daadwerkelijk bindt aan het stoffelijke bestaan en dat je een relatie aangaat met dit aardse bestaan. Niet erboven blijven hangen of blijven dromen over en verlangen naar hogere sferen, maar werkelijk landen en aanwezig zijn op aarde. Leer zien, aanvaarden en waarderen dat de aarde een leerschool voor jouw ziel is en dat het fysieke lichaam jouw -tijdelijke- thuisbasis is. Leer genieten van alle mooie dingen die het bestaan op aarde je biedt. Maak het hier prettig voor jezelf. Leer genieten van het feit dat je een fysiek lichaam hebt. Verzorg en koester het. Aanvaard dat de aarde de planeet van de dualiteit is waar vreugde en verdriet hand in hand gaan. Besef dat de spirituele wereld niet ergens 'onbereikbaar ver weg' is, maar dat alle vormen op aarde er deel van uitmaken. Leer vertrouwen op de oneindige goedheid van het Universum. Leer zien dat je juist in het leven en werk van alledag op aarde je je dienstbaarheid aan het Grote Geheel kunt vormgeven.

 

Liefde of angst: wat is jouw motivatie?

28 mei 2019

Al onze acties worden gedreven door slechts twee emoties: liefde of angst. Als je iets doet, zoek dan van waaruit deze actie voortkomt.

Bijvoorbeeld: het lijkt misschien of je van jezelf houdt, omdat je aandacht besteedt aan je uiterlijk en je kleding en je ervoor zorgt dat je er altijd goed verzorgd uitziet. Dat kan heel tricky zijn. Want is dat ook werkelijk zo? Of is het onbewust meer vanuit de angst dat je niet goed genoeg bent, of vanuit de angst voor (zelf)kritiek?

Eet je gezond omdat je van jezelf en je lichaam houdt en er daarom als vanzelfsprekend goed voor wilt zorgen? Of is het vanuit de angst om ziek te worden, uit angst voor de ergste ziekte die je maar kunt krijgen, het doodvonnis dat ieder mens vreest?
Als je heel eerlijk bent tegen jezelf, zul je merken dat de meeste keuzes voortkomen uit angst.